کد مطلب:33787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
[صفحه 350] مكروهات است. این بی تابی در درون روان انسان به شكل اضطراب ظاهر می شود و بر زبان به شكل شكایت و ناسزا و ملامت و در اندامها به شكل اقدامات ناسنجیده. شخص صبور در این هر سه موضع صبور است: هم آرامش درونی دارد، هم بر زبان او شكایت و ناسزا نمی رود و هم در عمل اقدام ناصواب و ناسنجیده مرتكب نمی شود. هنگامی كه فرد این سه مرحله را با كامیابی پشت سر نهاد، می توان وی را صبور خواند.
صبوری عبارتست از آنكه انسان سختی را تحمل كند و امر دشوار را به انجام برساند. گاهی تحمل مصیبتها و مكروهات بر انسان سخت هستند و لذا انسان در برابر آنها به صبر دعوت می شود. گاهی اطاعت فرمان خداوند بر آدمی دشوار است و لذا انسان به صبر بر طاعت دعوت می گردد و گاهی نیز پرهیز از معصیتها دشوار می شود چرا كه نفس اشتهای شدیدی به چشیدن لذات محرمه دارد و كف نفس بر او سخت است. بنابراین صبر یك حقیقت بیشتر ندارد كه به قول خواجه نصیر در اخلاق ناصری عبارتست از صبر بر دشواری ها و مصائب و مكروهات. و چون مكروهات انواع و اقسام دارند، لذا صبر اشكال مختلف پیدا می كند. اما حقیقت آن همان باز داشتن خویش از بی تابی در برابر سختی ها و
صفحه 350.